Olon - 2006-07-11, 08:18 Temat postu: ZIEMIÓRKI Znaczek
 to metody i środki sprawdzone i polecane przez forumowiczów
========================================================== ZIEMIÓRKI „CZARNE MUSZKI” Rodzina: Sciaridae Jest to rodzina, w której szczególnie interesuje nas kilka gatunków: Ziemiórka zaroślanka – Bradysia amoena Ziemiórka szklarnianka – Ctenosciara hyalipennis Ziemiórka kaktusianka – Bradysia coprophila Ziemiórka garberanka Atakują: PODŁOŻE, NAJMNIEJSZE KORZENIE, MŁODE ROŚLINY, SIEWKI, NASIONA Objawy i uszkodzenia Wokół roślin i w pomieszczeniu pojawiają się małe, czarne i ruchliwe muszki. Dokładna obserwacja podłoża powoduje wykrycie niewielkich białawych (do 7 mm) larw. Szczególnie na młodych roślinach możemy zaobserwować objawy żółknięcia i wysychania. Powodem są larwy ziemiórek, Larwy te generalnie rozkładają szczątki organiczne, a także zjadają glony i grzyby, co przynosi roślinom pożytek. Jeśli jednak rozmnożą się za nadto, wówczas zaczynają podgryzać tworzące się młode korzenie roślin. Czasami mogą nawet drążyć kanały w tkance młodych pędów. W efekcie rośliny najczęściej doznają infekcji grzybowych (np.: Verticillium czy Pythium), co sprawia, że korzenie podgniwają, a rośliny obumierają. Larwy ziemiórek uszkadzają również kiełkujące siewki i nasiona. Opis szkodnika: Jaja są owalne, bardzo małe (około 0,2 mm) o róznych barwach w zależności od stadium rozwoju i gatunku. Larwa to mała (do 7 mm) glistka, o walcowatym kształcie, biaława, z widocznym czarnym przewodem pokarmowym, zapełnionym zjadaną substancja organiczną, i posiadająca czarną główkę. Osobnik dorosły to muszka o jednej parze skrzydeł i długości 2-3 mm. Najczęściej czarna , choć czasami też ciemnobrązowa (kaktusianka), o długich czułkach, bardzo ruchliwa. Samiec i samica różnią się odwłokiem, który u samca jest cęgowatym aparatem kopulacyjnym , a u samic tzw. pokładełkiem. Ziemiórki często są mylone z muszkami owocowymi i dlatego ignoruje się ich obecność wokół roślin. Duża ruchliwość i całe ciało czarne (u owocówki główka jest ciemnobrązowa) powinny być dla nas wskazówką, że to właśnie ziemiórki zagościły na naszych roślinach. Cykl rozwojowy: Ziemiórki mają cykl rozwojowy składający się z 4-ech głównych stadiów: jaja, larwy, poczwarki oraz owada. Sama larwa jednak, dodatkowo przechodzi przez 4 stadia rozwojowe. Samice składają do 100 jaj podczas krótkiego kilkudniowego życia. Są one umieszczane w złożach od 5 do 25 sztuk, w bezpośrednim sąsiedztwie roślin. Larwy wychodzą z jajeczek po 4–12 dniach (zależnie od temperatury otoczenia). Są one większe od owadów dorosłych. Larwy, żyjące od 2 do 4 tygodni, przepoczwarzają się do kolejnych stadiów w podłożu, aż po 6–8 dniach wylatuje muszka dająca początek następnemu pokoleniu. Cykl rozwojowy jednego pokolenia trwa przeciętnie 20–30 dni, jednak zależny jest od temperatury otoczenia i podane wyżej czasy są miarodajne dla temperatury pokojowej tj. 20-25 C. 
rys.1 Cykl rozwojowy ziemiórek 
rys.2 Larwy ziemiórek. To one są dla nas najgroźniejsze. 
rys.3, 4 Ziemiórki w stadium dorosłym są maleńskimi muszkami. Jak i czym zwalczać: Najczęstszym powodem pojawienia się ziemiórek w mieszkaniowych uprawach jest zastosowanie zakażonego jajeczkami podłoża podczas przesadzania roślin. Warto więc stosować profilaktykę mającą na celu odkażenie podłoża przed jego zastosowaniem. Niszczące efekty bytowania ziemiórek w podłożu są zdeterminowane dużą liczebnością larw i to w korzystnych do tego warunkach (musi być bardzo wilgotno). Poza tym ich zgubny wpływ na roślinę jest uzależniony od jej kondycji, wieku, warunków, itp. Larwy ziemiórek przenoszą się w głąb ziemi jeśli robi się zbyt sucho lub gorąco, więc metody polegające na przesuszaniu podłoża na niewiele się zdadzą. Ze względu na fakt, że ziemiórki potrafią przenosić zarodniki grzybów, po stwierdzeniu ich obecności należy więc także podwyższyć czujność w kwestii objawów wskazujących na atak jakiegoś grzyba. To pośrednia szkodliwość tych owadów, która może (nie dopilnowana) okazać się większym problemem niż same ziemiórki. Metody chemiczne: Po wykryciu dorosłych owadów, należy od razu walczyć z zagrożeniem tkwiącym w ziemi czyli z larwami. Stosujemy jeden z preparatów BASUDIN 600 EW , NOMOLT 150 SC, TRIGARD 15 WP, METHOMEX 200 SL. Zabieg warto powtórzyć co 10 dni, 1 lub 2 razy (zależnie od liczebności muszek i larw). Równolegle należy stosować metody naturalne (patrz niżej). Z innych środków skutecznych w walce z ziemiórkami można wymienić: ACTELLIC 500 EC, DECIS 2,5 EC, SHERPA 100 EC, WINYLOFOS 550 EC, są one jednak polecane przy walce na większą skalę.
Metody naturalne: Doskonałą metodą na wytępienie osobników dorosłych jest porozmieszczanie żółtych tablic lepowych pomiędzy roślinami. Można tez zastosować żółte naczynia wypełnione wodą z odrobiną płynu do mycia naczyń (zmniejsza napięcie powierzchniowe i muszka tonie po wpadnięciu) . Można też umieścić w podłożu tzw. pałeczki nawozowo-ochroniarskie PR.
Materiały źródłowe 1. Pielęgnowanie rośłin doniczkowych. Choroby i szkodniki. Aut: G. Łabanowski, L. Orlikowski, A. Wojdyła, Warszawa: Multico, 2002 2. http://www.ho.haslo.pl/article.php?id=1789 3. http://www.roleko.com.pl/...i/ziemiorka.htm 4. Biologiczna ochrona roślin domowych, w ogrodzie zimowym i na balkonie. Aut: D. i P. Baumjohann, Łódź: Galaktyka 2002 Zdjęcia: rys.1 http://www.roleko.com.pl/...i/ziemiorka.htm rys.2 http://hortipm.tamu.edu/p...atd/sciarid.jpg rys.3 http://k43.pbase.com/u44/...sp_filtered.jpg rys.4 http://collections.ic.gc....a/sciaridae.jpg |
||||||
